Wat buigt u zich neer mijn ziel en wat bent u onrustig in mij…(Psalm 42)
‘Ik heb U nodig Heer. Soms is het zo onrustig in mij.’
Het kan een worsteling zijn om in de onrust geestelijk tóch in rust omhoog te kijken.
Ken je dit ook ? Dat je onrustig bent en spreekt tot jezelf, naar je ziel:
Ziel verhef je…luister naar wat Hij je wil vertellen en geven.
‘Hoe verlangt mijn ziel naar U, Heer,
naar Uw vrede, Uw rust.
Hoe kan ik zingen van Uw goedheid en trouw midden in de worsteling, midden in een wereld van chaos en nood?’
Mensen, vrienden kunnen je loslaten en je kunt je in de steek gelaten voelen. Je vertrouwen is beschaamd en je worstelt hiermee…
Dit is niet iets wat je zomaar aan de kant legt en waar je zo weer een ander opnieuw vertrouwt.
Misschien denk je wel : Ik vertrouw een ander nooit weer!
Dit vraagt om aandacht voor wat er is gebeurt in je.
Het vraagt om een hart dat open wil blijven om niet alleen met deze pijn te blijven rondlopen; dit vraagt om een stuk rouwen.
Het verwerken is belangrijk voor het opnieuw leren vertrouwen, voor het open blijven stellen van je hart…in verbinding allereerst met jezelf en samen met God als dat veilig is voor je.
Kan dat? Kunnen we dat?
Ja, dat kunnen we als we onszelf toestaan en de ruimte geven om te mogen rouwen, de pijn te voelen met alle grenzen daarbij voor jou en alle tijd die je nodig hebt hiervoor.
Niet duwend, maar ook niet eraan voorbijlopend.
Leren om te durven stilstaan bij wat jou heeft geraakt, jou heeft pijn gedaan…
En als je deze weg samen met Jezus, kan lopen kan Hij je erdoorheen helpen en troosten, want Hij weet hoe je die weg mag gaan.
Hij weet als geen ander hoe het is om verlaten te zijn…
Waar een ander je loslaat houdt Hij je vast.
Waar een ander je laat vallen en vergeet zal Hij je nooit loslaten en vergeten…
Vertel je ziel maar…
Wees niet bang, wees niet ontmoedigd,
je mag vertrouwen dat God de doorbraak, het zicht zal geven.
Hij gaat voor je uit en zo mag je Hem volgen…
Zo kun je zingen: ‘It is well with my soul!’
-afbeelding: Nicole Schiffers